“योजनांवर काथ्याकूट फार झाला, आता कृतीची गरज!” असे मथळे आपण वृत्तपत्रांमध्ये नेहमीच वाचत असतो. या मथळ्यांतील हे काथ्याकूट काय प्रकरण आहे? ओल्या नारळाच्या बाहेरील भागापासून जो तंतू बनतो त्याला काथ्या म्हणतात. हा काथ्या मिळविण्याकरिता नारळाचा बाह्य भाग दीर्घकाळ पाण्यात बुडवून ठेवतात. हा भाग नरम झाला की त्याला लोखंडी सळ्यांनी सतत कुटून काढतात. मग ह्या भागाचे तंतूत रूपांतर होते. ही प्रक्रिया अतिशय वेळखाऊ आणि कंटाळवाणी असते.
ही प्रक्रिया इतकी कष्टदायक असते की ब्रिटिश काळात कैद्यांना शिक्षा म्हणून काथ्या कुटायला लावीत असत. स्वातंत्र्यवीर सावरकरांना अंदमानला हीच शिक्षा बरेचदा दिली गेली होती असे त्यांनी लिहिले आहे.
शिवाय ह्या प्रक्रियेनंतरही बऱ्याच इतर प्रक्रिया केल्यानंतरच उपयोगी वस्तू जसे दोर इ. बनतात.
म्हणूनच अत्यंत लांब, वेळखाऊ आणि बहुदा निष्फळ चर्चा म्हणजे काथ्याकूट!